Ritueel en toerisme: huwen met water

Samenvatting

Doorgaans roept toeristische aanwezigheid bij rituelen snel een oordeel op: dan treedt folklorisering op en is het ritueel niet ‘authentiek’ meer, want de toeristische horden walsen elke ‘echte’ culturele uiting plat. De vroege toeristische studies gingen uit van een dergelijke nefaste invloed van toerisme, maar recente studies vinden heel andere processen. De mix van toerisme en ritueel blijkt veel flexibeler, veel creatiever te zijn dan aangenomen werd, en wel door een aantal processen die we hieronder zullen tegenkomen: de stimulans van de toeristische aanwezigheid, mechanismen van grensbewaking en flexibiliteit in de productie van cultuur zelf. De drie bestudeerde cases komen van verschillende continenten: het centrale voorbeeld is een ritueel in Venetië waarin de zee wordt gehuwd, en dit wordt vergeleken met een ritueel in Bali, Indonesië, en een ritueel bij de Dogon in het Afrikaanse Mali.